van verdriet naar vreugde
Ik ben op dit moment hier, zittend aan mijn bureau, terwijl mijn gedachten afdwalen naar een tijd die zowel ver weg als zo dichtbij lijkt te zijn. Als moeder van twee prachtige stilgeboren kinderen was mijn reis naar dit punt gevuld met diepe dalen en hoge pieken.
Mijn leven werd ooit overschaduwd door verlies, waar stilgeboortes en miskramen hun stempel drukten op mijn ziel. Nu kan ik terugkijken en zien hoe elke ervaring van pijn, verdriet en wanhoop heeft bijgedragen aan de persoon die ik vandaag ben.
Door mijn verhaal te delen draag ik bij aan het gesprek over verlies en rouw, in de hoop anderen te helpen hun eigen pijn te begrijpen en te verwerken. Ik ben kwetsbaar en moedig anderen aan hetzelfde te doen.
Ik herinner me nog de hartverscheurende woorden: “Sorry, er is geen hartslag meer.” De pijn sneed als een mes door mijn hart, en de leegte was ondraaglijk na het verlies van een kind dat ik nooit zou leren kennen.
De eenzaamheid en het gebrek aan begrip dat ik voelde, staan nog in mijn geheugen gegrift. Maar ook de liefdevolle steun van vrienden en familie die me vasthielden terwijl ik rouwde om de twee kindjes die ik verloor in 2006 en 2007.
Ondanks alle pijn vond ik een weg naar genezing. Tijd heelt niet alle wonden, maar verzacht wel de scherpe randjes van de pijn. Elke traan die ik huilde, bracht me dichter bij acceptatie, geluk en vrede met mijn verlies.
Nu, kijkend naar spelende kinderen buiten, voel ik diepe dankbaarheid. Mijn hart is gevuld met vreugde, wetende dat mijn reis door verdriet me heeft geleid naar dit moment van intense geluk.
Ik ben het bewijs dat zelfs in de donkerste nacht er altijd een sprankje hoop is. Mijn verhaal getuigt van veerkracht en de menselijke capaciteit om door te gaan, ongeacht de beproevingen van het leven.
Aan iedereen die nu worstelt met verlies en diep verdriet, wil ik zeggen: houd vol. Er is altijd licht aan het einde van de tunnel, zelfs als het nu niet zichtbaar is.
Met mijn hart vol liefde en mijn ziel vervuld van hoop, ben ik hier. Wat er ook op mijn pad komt, ik weet dat ik de kracht heb om het hoofd te bieden. In de donkerste tijden is er altijd een weg naar het licht.
Daarom heb ik De Dag voor Babyverlies in het leven geroepen, om samen het leven te vieren, want hoewel onze zeer gewenste kindjes niet hier zijn, overstijgt de liefde voor hen alles.
Informatie over deze mooie middag is hier te vinden.
