van eenzaam, verdrietig en boos naar gelukkig en veerkracht

Ben jij een mama met een stilgeboren baby? Ben je daar na heel veel jaar nog steeds verdrietig over, maar zou jij ‘happy’ willen worden met je verlies? wij maken alles bespreekbaar rondom stilgeboorte.

Het is een gevoel van immense pijn, het verlies van een droom die zo diep geworteld is in je hart. Het gemis van een kindje dat nooit het levenslicht heeft gezien, maar waarvan je onvoorwaardelijk hield vanaf het moment dat je wist dat het leven in jou groeide. Een stilgeboorte – maar ook miskraam – kan een verwoestende ervaring zijn. Het gevoel van een onvervuld verlangen om moeder te zijn, om een kindje vast te houden, om liefde te geven en te ontvangen.

Het kan voelen alsof je vastzit in een draaikolk van emoties. Een verlangen om door te gaan met je leven, maar ook een behoefte om te rouwen en te herstellen van het verlies. De onzekerheid en angst voor de toekomst kunnen je in hun greep houden, waardoor het moeilijk is om de weg vooruit te zien.

Het is als het hebben van een ‘bedrijf’ waarin je rommelt zonder echte resultaten te behalen. Een gevoel van onrust en gebrek aan focus dat je verhindert om vooruitgang te boeken. Net zoals je ‘bedrijf’ heeft een stille geboorte je gevoel van structuur en controle in het leven verstoord. Je voelt je verloren, met een gevoel van chaos dat je hele wezen beïnvloedt, in je lichaam en geest.

Je wilt graag stappen zetten naar hoe je leven voor het verlies was, maar de weg lijkt onduidelijk. Je probeert en doet echt je best, maar het voelt als dweilen met de kraan open, omdat je niet weet hoe je het weer dat fijne gevoel van levenskracht kunt voelen.  Je weet dat het weer mogelijk zou moeten zijn, maar dat fijne gevoel lijkt onbereikbaar, je vraagt je af hoe je daar kunt komen.

Het verlangen dat anderen jou met je stilgeboren kindje zien als moeder – want met de geboorte van je kindje, ook al leeft het niet, ben je dat wel geworden – voelt als een onmogelijke opgave. Hoe krijg je dat tussen de oren in je omgeving, waarvan je het gevoel hebt dat ze regelmatig niets begrijpen waar jij doorheen gaat.

In tijden van stilgeboorte en verlies is het belangrijk om steun te zoeken, omringd te worden door mensen die begrijpen wat je doormaakt en die je kunnen helpen bij het proces van heling. Het is ook essentieel om jezelf toestemming te geven om te rouwen en je emoties te uiten. Het is oké om verdrietig te zijn, om boosheid te voelen, je kut te voelen en om kwetsbaar te zijn.

Weet dat je niet alleen bent, en dat er mensen zijn die je willen helpen en ondersteunen. Hoewel het pad naar weer écht gelukkig worden moeilijk kan zijn, is er altijd hoop voor de toekomst. Je verlangen om moeder te zijn van een kind zal altijd in je blijven bestaan, en er zijn verschillende manieren om dit verlangen te vervullen.

Het is belangrijk om mild te zijn voor jezelf, om jezelf de tijd en ruimte te geven om te genezen. Geloof in je kracht en veerkracht. Het leven kan wreed zijn, maar het heeft ook een manier om hoop en geluk te brengen, zelfs na de donkerste tijden.

Onthoud dat jouw reis uniek is en dat er geen “juiste” manier is om dit pad te bewandelen. Neem de tijd die je nodig hebt, en weet dat er een licht aan het einde van de tunnel is. Je mag je emoties voelen en je verlies eren, terwijl je langzaam en voorzichtig je weg vindt naar een toekomst waarin je dromen werkelijkheid kunnen worden.

Daarom heb ik de Stillborn Sisterhood opgezet. Daar zijn we samen met gelijkgestemden, lotgenoten die ervaren hebben wat het betekend om een stilgeboorte of miskraam betekent voor een ouder.