mijn verhaal

tom en tim

Na het verlies van Tom en Tim voelde ik me diep ellendig. Het verdriet was overweldigend en ik voelde me verslagen en alleen. Ik kon het gemis en het verlies niet goed plaatsen, dus stopte ik het weg, diep in mijn hart. Het was pas na mijn 43ste levensjaar dat ik besefte dat ik het verdriet onder ogen moest gaan zien. Dit was het moment waarop ik me realiseerde dat ik al die jaren het verdriet had weggestopt, maar dat het de hoogste tijd werd om het verdriet aan te kijken.

Het kostte me veel moed om het aankijken van het verdriet aan te gaan. Het was alsof ik een doos opende waarin ik alle emoties en gevoelens van verlies had verstopt. Maar ik wist dat het nodig was om verder te kunnen gaan met mijn leven. Ik begon te praten over mijn ervaringen, de pijn, het gemis en de immense liefde die ik voelde voor Tom en Tim en ook voor het miskraamkindje.

Het was een lang proces van rouwverwerking, maar ik ontdekte dat het belangrijk was om te accepteren dat mijn leven anders liep dan ik had gehoopt. Ik leerde om mild te zijn voor mezelf en om de tijd te nemen om te herstellen. Ik realiseerde me dat het oké was om verdrietig te zijn en dat er geen tijdschema stond op rouwen. Ik omarmde het verdriet als een deel van mij, als een deel van mijn moederschap, ook al waren mijn kinderen niet fysiek bij mij.

Het was een keerpunt in mijn leven toen ik begon te werken aan het doorbreken van het stilzwijgen rondom stilgeboorte en het bespreekbaar te gaan maken.

Ik wilde dat anderen begrepen dat het verlies van een kindje een onmetelijke impact heeft en dat het belangrijk is om erover te praten. Ik begon te spreken op evenementen en deelde mijn verhaal met mensen die met hetzelfde verdriet kampten. En liet hen tijdens deze evenementen zelf ook praten zodat er verbinding ontstaat. Dat de aanwezigen zich gehoord en gezien voelen. Dat ze de erkenning krijgen dat ze moeder zijn van hun stilgeboren kindje.

Toen Tom en Tim net overleden waren was er een grote behoefte om meer te weten over het HELLP-syndroom, de aandoening die mijn zwangerschap zo gecompliceerd maakte en mijn kinderen van me wegnam. Het HELLP-syndroom is een ernstige vorm van zwangerschapsvergiftiging, die voornamelijk optreedt in het derde trimester van de zwangerschap.

Het HELLP-syndroom kan zeer ernstige gevolgen hebben voor zowel de moeder als het ongeboren kind. Het kan leiden tot ernstige complicaties zoals leverfalen, nierfalen, beroertes en zelfs de dood. In mijn geval werd de situatie zo kritiek dat er geen andere optie was dan de zwangerschap te beëindigen om mijn leven te redden. Ik was echt dood en doodziek. Voor mijn leven werd gevreesd.

Het was een buitengewoon zware periode, zowel fysiek als emotioneel. De nasleep van het verlies van mijn kinderen en de fysieke impact van het HELLP-syndroom zorgden ervoor dat ik me soms machteloos voelde. Maar ik weigerde om me te laten breken. Ik was vastberaden om mijn verdriet om te zetten in iets positiefs, om de herinnering aan mijn kinderen levend te houden en anderen te helpen.

Het proces van rouw en heling was complex en soms overweldigend, maar het bracht me ook vele mooie momenten van groei en inzicht. Ik ontdekte mijn veerkracht en kracht om door te gaan, ondanks het immense verlies dat ik had geleden. Mijn liefde voor Tom en Tim zal altijd in mijn hart blijven en ik ben trots dat ik hen als mijn kinderen mag koesteren.

Ik besefte dat het leven niet altijd verloopt zoals we hadden gepland, maar dat betekent niet dat het mislukt is. Ik leerde om dankbaar te zijn voor wat ik wel heb en om te genieten van de kleine momenten van geluk. Het verdriet heeft me gevormd, maar het heeft me ook de kracht gegeven om mijn leven vorm te geven op een manier die betekenisvol is voor mij.

verlangen en missie

Ik zet me in om stilgeboorte bespreekbaar te maken en om steun te bieden aan anderen die hetzelfde hebben meegemaakt. Door mijn verhaal te delen en mijn ervaringen te delen, hoop ik dat anderen zich minder alleen zullen voelen in hun verdriet en dat het onderwerp meer bespreekbaar gaat worden.

Het pad van rouw en heling is nooit rechtlijnig, maar ik vond steun in het delen van mijn verhaal en het verbinden met anderen. Ik ontdekte dat ik niet alleen was in mijn gevoelens van verlies en gemis, en dat gaf me de kracht om door te gaan. Het aankijken van mijn verdriet heeft me geholpen om een nieuwe betekenis te geven aan mijn leven en om te ervaren dat ik weer gelukkig kan zijn, zelfs met het gemis van mijn kinderen.

liefde voor tom en tim

Mijn liefde voor Tom en Tim en ook mijn miskraamkindje zal altijd onvoorwaardelijk zijn en ik draag hun herinnering met me mee, elke dag. Ze hebben mijn leven op een levensbepalende manier gevormd en mijn missie om stilgeboorte uit de taboesfeer te halen zal altijd een eerbetoon aan hen zijn. Mijn verdriet zal er altijd zijn, maar het heeft me ook laten zien dat ik beschik over ongekende levens- en veerkracht. Ik ben dankbaar voor de tijd die ik als moeder met hen heb gehad, hoe kort het ook mocht zijn, en ik zal altijd trots zijn dat ik hun moeder ben.

van verdriet naar ‘happy’ na mijn verlies

Door niet langer weg te lopen voor mijn verdriet, heb ik het kunnen ombuigen naar liefde en levenskracht. Ik voel dat Tom en Tim voor altijd in mijn hart zitten en bij me zullen zijn en blijven. Zij geven mij kracht en liefde, die ik nu dankbaar gebruik om ouders die hetzelfde hebben meegemaakt te helpen bij de verwerking van het verlies van hun kindje(s) en het opbouwen van een nieuw en gelukkig leven.

Mijn leven is vol levenskracht en ik heb gemerkt dat mijn veerkracht immens groot is. Ik ben weer die vrolijke spring- in-‘t-veld die ik altijd was. Oprecht kan ik zeggen dat ik ‘happy na mijn verlies ben geworden’. Dit klinkt wellicht vreemd, maar het is wel zo. Dit verdriet heeft mij zoveel gebracht. Daar ben ik immens dankbaar voor.

fun en facts

Ik houd van reizen en wil de wereld ontdekken. Dit geeft mij energie en inspiratie op veel gebieden. Ik kan genieten van de prachtige natuur, de cultuur en ook vind ik het heerlijk om de culinaire gewoonten in de diverse landen te ontdekken. Naast reizen is koken één van mijn favoriete hobby’s.