Stil verdriet: een blik op stilgeboorte en de impact op ouders
Inleiding: Stilgeboorte, vroeger ook wel bekend als doodgeboorte, is een hartverscheurende realiteit die vele ouders treft over de hele wereld. Helaas overkomt dit nog altijd vele ouders. Een miskraam of stilgeboorte/doodgeboorte heeft een immens grote impact op het leven van de ouders.
Het is een term die verwijst naar de geboorte van een kind dat is overleden tijdens de zwangerschap (intra-uteriene vruchtdood/IUVD) of rond de bevalling. In deze blog zullen we een blik werpen op dit pijnlijke onderwerp, de emotionele impact op ouders bespreken en de noodzaak van begrip en steun in deze moeilijke tijden benadrukken.
Het stille verdriet: Stilgeboorte brengt een onvoorstelbaar verdriet met zich mee voor ouders die zich verheugden op het verwelkomen van nieuw leven. Het is een verlies dat vaak onzichtbaar is voor de buitenwereld, maar de emotionele littekens blijven diep. De stilte rond dit verdriet is vaak te wijten aan het ongemak dat het onderwerp met zich meebrengt. Mensen weten niet altijd hoe ze moeten omgaan met het verdriet van ouders die een doodgeboren kind hebben en vermijden soms het onderwerp uit angst om meer pijn te veroorzaken. Omdat er nog altijd een taboe rust op het verliezen van een baby voelen ouders die dit is overkomen zich vaak niet gehoord of gezien. Ze missen de erkenning dat ze ouder zijn. Want ook bij een stilgeboorte en miskraam word je ouder, ben je ouder en blijf je de rest van je leven ouder van dit kindje dat niet levend geboren is.
Ouders die een stilgeboren kind ervaren, worden geconfronteerd met een complex traject van rouw. Ze moeten niet alleen afscheid nemen van hun kind, maar ook de dromen en verwachtingen die ze koesterden voor de toekomst. Het verdriet kan intens zijn en ouders door verschillende fasen van rouw leiden, waaronder ontkenning, woede, verdriet en acceptatie. Het is belangrijk om te erkennen dat dit een uniek rouwproces is dat tijd, begrip en steun vereist. Daarbij kampen deze stellen vaak ook met verschillende gevoelens en inzichten. Vrouwen hebben het kind gedragen en ervaren andere emoties dan de mannen die een zwangerschap anders ervaren.
Een van de grootste uitdagingen voor ouders die een stilgeboorte ervaren, is het gevoel van eenzaamheid en stilte. Het is cruciaal voor vrienden, familie en de samenleving als geheel om begripvol te zijn en ruimte te bieden voor het delen van emoties. Het doorbreken van het taboe rond stilgeboorte (tot zeer recent sprak men van doodgeboorte) is essentieel om ouders in staat te stellen hun verdriet te uiten en steun te zoeken.
Het belang van de Stillborn Sisterhood: Naast steun van dierbaren kan het aansluiten bij een platform als de Stillborn Sisterhood van groot belang zijn voor vrouwen omdat dit erg waardevol is omdat hier vrouwen aangesloten zijn dit eenzelfde ervaring hebben meegemaakt. Hierdoor ontstaat begrip, voelen vrouwen erkenningen en herkennen zij zich in verhalen van anderen. Dit wordt als zeer waardevol gezien. Het delen van emoties met een gelijkgestemden kan helpen om te gaan met het verdriet en geeft kracht om het leven weer op te pakken.
Conclusie: Stilgeboorte is een realiteit die we niet kunnen negeren, en het verdient meer aandacht en begrip in onze samenleving. Het is een diep persoonlijke en pijnlijke ervaring voor ouders, en het is belangrijk dat we als samenleving ruimte creëren voor openheid, empathie en steun. Door bewustwording te vergroten en een ondersteunende omgeving te creëren, kunnen we ouders helpen bij het verwerken van hun stille verdriet en hen bijstaan op hun pad naar genezing.
