Kerst met Familie: De Leegte van het Gemis en het Onbegrip

Kerst, een tijd van samen zijn, warmte en liefde. De boom staat te stralen, overal lichtjes die hoop en vreugde uitstralen, een tafel vol lekkernijen en het geroezemoes van dierbaren die samenkomen. Maar voor velen van ons voelt die warmte anders. Achter de glimlach, het meedoen aan tradities en het warme glas in je hand, schuilt een leegte die niet zomaar op te vullen is. Een lege stoel. Een kindje dat er niet is. En de wereld lijkt door te draaien, alsof die leegte niet bestaat.

Voor degenen die een baby hebben verloren, voelt Kerst soms meer als een test dan een feest. Een test om je emoties te verbergen, om sterk te zijn, om het “gezellig” te houden. Want terwijl anderen genieten van het samenzijn, zit jij in stilte vast aan wat er had kunnen zijn. Misschien is het kort geleden, misschien zijn er al jaren verstreken, maar de pijn blijft. Babyverlies laat een ruimte achter die tijd niet volledig vult. En met Kerst wordt die ruimte vaak nog zichtbaarder.

Onbedoeld en Onbewust: Het Onbegrip dat Pijn Doet

De pijn wordt niet alleen gevoeld door het gemis van jouw kindje, maar ook door wat eromheen gebeurt. Het onbegrip. Niet vanuit kwade wil, maar eerder vanuit onvermogen. Hoe vaak wordt er niet gezegd: “Maar het is toch al zo lang geleden?” of “Laten we niet verdrietig zijn vandaag, het is Kerst.” Het zijn goedbedoelde woorden, vaak uit onhandigheid, maar ze kunnen steken als een mes.

Want wat anderen soms niet begrijpen, is dat jouw kindje altijd een deel van jou zal zijn. Jouw baby leeft in jouw hart, elke dag, ook vandaag. Het is geen keuze om die leegte te voelen. En ook geen keuze om ‘door te gaan’ alsof die leegte er niet is.

Babyverlies wordt niet minder waar omdat het stil blijft. Stilte kan juist schreeuwen.

Wat misschien niet wordt gezien, is hoe jij elk jaar die lege plek opnieuw voelt. Die kerstbal die je nooit voor hém of háár hebt opgehangen. Het cadeautje dat je nooit voor hen hebt ingepakt. De herinneringen die nooit gemaakt zijn, maar er toch altijd zijn.

Hoe je als Familie Samen kunt Helpen

Voor iedereen die een ouder met babyverlies kent: jouw liefdevolle erkenning kan wonderen doen. Het hoeft geen groot gebaar te zijn. Het hoeft zelfs niet perfect te zijn. Wat het meest helpt, is simpelweg één ding:

Laat het bestaan.

• Vraag: “Hoe voel je je vandaag?”
• Zeg: “Ik denk aan je kindje, en aan jou.”
• Herinner: “Ik weet dat dit kindje voor jou altijd een deel van Kerst zal zijn. Dat mag er gewoon zijn.”

Je hoeft het verdriet niet weg te nemen. Je hoeft niet te redden of op te lossen. Erkennen dat het gemis er mag zijn, is al meer dan genoeg. Daarmee geef je ruimte. Daarmee geef je liefde. En in die liefde kan er, al is het maar even, ademruimte ontstaan.

Een Pleidooi voor Warmte en Begrip

Voor alle ouders die hun baby missen tijdens Kerst: Jouw kindje is belangrijk. De leegte die je voelt, die mag er zijn. Het gemis is liefde. Liefde die niet minder wordt, hoeveel tijd er ook voorbijgaat.

Je bent niet alleen. Ook al lijkt het soms alsof de wereld dat niet ziet, er zijn mensen die jouw pijn voelen en jouw liefde begrijpen. Mensen die jouw kindje mee willen dragen in hun hart, juist tijdens deze dagen van verbondenheid.

En voor degenen die naast iemand staan die babyverlies heeft meegemaakt: wees het lichtje dat warmte brengt. Je hoeft niet bang te zijn voor verdriet. Verdriet en liefde gaan hand in hand. Door het bespreekbaar te maken, geef je die liefde een plek.

De Lichtjes voor Onze Kindjes

Deze Kerst wil ik iets met je delen: je kindje leeft voort in jou. In de kaars die je brandt, in de ster die je ophangt, in de stilte waar je even ademhaalt en voelt. Misschien huil je, misschien glimlach je door je tranen heen, maar het mag er allemaal zijn. Het hoeft niet perfect. Het hoeft niet vrolijk.

Want liefde kent geen grenzen. Geen tijd. Geen woorden. Liefde is. Voor altijd.

Laat deze Kerst een moment zijn waarop we licht geven aan alle kindjes die in onze harten leven. Een moment waarop we hen vieren, in stilte of hardop. Een moment van pure liefde, die het gemis niet wegneemt, maar wel verzacht.

Vanuit mijn hart naar het jouwe,
Laten we samen ruimte maken.
Voor hen.
Voor ons.
Voor altijd.

Liefs, Desirée