Gelukkig en blij dát ik leef!
Ik leef nog! Helaas wel zonder mijn zoontjes Tom (2006) en Tim (2007) die ik verloor door de gevolgen van HELLP. Tijdens beide zwangerschappen kreeg ik HELLP – in de volksmond zwangerschapsvergiftiging genoemd – wat ik overleefd heb door adequaat doorpakken van de verloskundigen in het ziekenhuis. Zo af en toe loopt het helaas nog verkeerd af en overlijdt de moeder door deze aandoening.
HELLP-Syndroom
Mijn leven bestaat uit een leven voor HELLP en een leven ná HELLP. Ik was zo gelukkig met de zwangerschap van Tom en het jaar daarna ook met Tim in mijn buik. Ik keek zo ontzettend uit naar het moederschap. Genoot intens van mijn zwangerschappen. Alles had ik ervoor over dat deze prachtige en zo gewenst jongens levend op de wereld zouden komen. Zij hadden beiden de domme pech in een moederlichaam te zitten dat ernstig ziek was. Zoals elke moeder was ook ik -voordat ik overvallen werd door een acute aanval van het HELLP-Syndroom – bezig met het kopen van babykleertjes, knuffels en was bij Tom de babykamer al besteld. Bij mij geen geboortekaartjes, maar tot twee keer toe rouwkaartjes uitzoeken. Deze kleertjes en knuffels zijn nu een dierbare en ook tastbare herinnering aan de jongens.
Zwangerschap zou fijne ervaring moeten zijn
Over het algemeen is een zwangerschap een prachtige ervaring. Bevalt de moeder na ongeveer negen maanden van haar kindje dat ze dan gaat opvoeden. Bij een stilgeboorte is er niets om op te voeden. Het voelt zo ontzettend onwerkelijk. Geen luiers, flesjes en gebroken nachten omdat je kindje huilt. Wel gebroken nachten omdat het zo ongelofelijk veel pijn doet als je je kindje – waar je zo ontzettend naar verlangd hebt en ook naar uitgekeken hebt – hebt moeten loslaten nog voordat het het levenslicht heeft gezien. Het geeft zo’n onmachtig en naar gevoel. Alles voor niets en wat rest is verdriet, gemis en een uiteengespatte droom is de afdronk.
Ik heb lang gerouwd en ben ook lang ongelukkig geweest om het verlies van Tom en Tim. Het voelde zo oneerlijk dat ze er niet waren. Op advies van de maatschappelijk werkster ben ik gestopt mezelf te kwellen met de WAAROM-vragen. Ik werd er zo ongelofelijk onrustig en nog ongelukkiger door. Nog steeds heb ik geen antwoord gekregen.
Lange tijd heb ik niet kunnen vatten, willen voelen en beseffen dat ik mijn leven moest gaan leven zonder Tom en Tim. Het deed te pijn en ik was zo ontzettend verdrietig. Ongeloof dat iets wat zo mooi zou moeten zijn zo is geëindigd.
sleutel
Toen begon ik in te zien dat ikzelf de sleutel naar weer echt gelukkig worden en te gaan leven in handen had. Door mezelf te erkennen als moeder van Tom en Tim en daar dankbaar voor te zijn veranderde er iets in mij. Ik begon weer te genieten van mijn leven en voelde me niet langer schuldig. Omdat ik elke moeder gun dat zij gaat léven na een stilgeboorte begeleid ik vrouwen die een stilgeboorte hebben ervaren. Wil jij je ook weer gelukkig voelen, niet meer de leegte voelen en je niet langer schuldig voelen. Neem dan contact met mij op! Ik ben er voor elke vrouw die wil gaan leven na een stilgeboorte of miskraam.
