mijn verhaal
Ik ben Desirée van Nieuwenhoven, een vrolijke levensgenieter en trotse mama van een miskraambaby dat gevoelsmatig een dochter was en ik de naam Jasmijn (2005) heb gegeven en twee prachtige stilgeboren jongens, Tom (2006) en Tim (2007). Hun korte leven werd abrupt beëindigd door de gemene zwangerschapsaandoening HELLP. Het HELLP-syndroom is een ernstige ziekte tijdens de zwangerschap, die levensbedreigend voor moeder en ongeboren kind kan zijn.
Het verdriet van mijn kindjes heeft mijn karakter gevormd en diepe indruk op me achtergelaten. Hoewel het gemis pijnlijk blijft, heeft het mijn innerlijke kracht ook versterkt.
Mijn missie is glashelder: ik wil het schijnbaar onmogelijke mogelijk maken. Babyverlies een stem geven en het taboe doorbreken. Ik ga ervoor zorgen dat stilgeboorte geen zwijggeboorte wordt.
Ik wil dat elke ouder die dit verdriet deelt, begrepen en gesteund wordt. Ze verdienen erkenning als liefdevolle ouders.
tom en tim
Na het verlies van Tom en Tim voelde ik me diep ellendig. Het verdriet was overweldigend en ik voelde me verslagen en alleen. Ik kon het gemis en het verlies niet goed plaatsen, dus stopte ik het weg. Jarenlang leefde ik met de rem erop. Ademde ik wel, maar leefde ik niet. Het was pas na mijn 43ste levensjaar dat ik besefte dat ik het verdriet onder ogen moest gaan zien. Dit was het moment waarop ik me realiseerde dat ik al die jaren het verdriet had weggestopt. Nu voelt het alsof ik jaren heb ‘weggegooid’. En dat is met de wetenschap van nu hoe het leven ook kan zijn echt spijtig.
Het kostte me veel moed en doorzettingsvermogen om mijn inmiddels gestolde rouw aan te kijken. Het was alsof ik een doos opende waarin ik alle emoties en gevoelens diep had weggestopt. Maar ik wist dat dit nodig was om verder te kunnen gaan met mijn leven. Ik begon te praten over mijn ervaringen, de pijn, het gemis en de immense liefde die ik voelde voor Tom en Tim en ook voor het miskraamkindje Jasmijn.
Het was een pittig proces van rouwverwerking, maar ik ontdekte hoe belangrijk het was om te accepteren dat mijn leven anders liep dan ik had gehoopt. Ik leerde om mild te zijn voor mezelf en om de tijd te nemen. Realiseerde dat het oké was om verdrietig te zijn en dat er geen tijdschema staat op rouwen. Ik omarmde het verdriet als een onderdeel van mij, als een deel van mijn moederschap, ook al waren mijn kinderen niet fysiek bij mij.
Het was een keerpunt in mijn leven toen ik begon te werken aan het doorbreken van het stilzwijgen rondom stilgeboorte en het bespreekbaar te gaan maken.
Ik wilde dat anderen begrepen dat het verlies van een kindje een onmetelijke impact heeft en dat het belangrijk is om erover te praten. Ik begon te spreken op bijeenkomsten en deelde mijn verhaal met mensen die met hetzelfde verdriet kampten. Door interactief te spreken ontstond er tijdens bijeenkomsten een fijne verbinding met de aanwezigen waardoor zij zich voelden zich gehoord en gezien voelden.
Het was een buitengewoon zware periode, zowel fysiek als emotioneel. De nasleep van het verlies van mijn kinderen en de fysieke impact van het HELLP-syndroom zorgden ervoor dat ik me soms machteloos voelde. Maar ik weigerde om me hier bij neer te leggen. Ik was vastberaden om mijn verdriet om te zetten in iets positiefs, om de herinnering aan mijn kinderen levend te houden en anderen te helpen. Ik ontdekte mijn enorme veerkracht en levensenergie om door te gaan, ondanks het immense verlies dat ik had geleden. Mijn liefde voor Tom en Tim en ook voor Jasmijn zal altijd in mijn hart blijven en ik ben trots dat ik hen als mijn kinderen mag zien.
Ik besef dat het leven niet altijd verloopt zoals we hadden gepland, maar dat betekent niet dat het mislukt is. Ik heb geleerd om dankbaar te zijn voor wat ik wel heb en om te genieten van de kleine momenten van geluk. Het verdriet heeft me gevormd, maar het heeft me ook de kracht gegeven om mijn leven vorm te geven op een manier die betekenisvol is voor mij.
verlangen en missie
Ik zet me in om babyverlies een stem te geven en anderen die hetzelfde hebben meegemaakt te ondersteunen. Mijn 1:1 Toekomsttraject is erg krachtig en effectief. Om babyverlies een stem te geven deel ik mijn verhaal en ervaringen regelmatig in de media. Hierdoor hoop ik dat mensen zich minder geïsoleerd zullen voelen in hun verdriet en dat het onderwerp meer openlijk besproken zal kunnen worden.
De Stillborn Sisterhood voelde als een logische stap na het uitgeven van mijn boek Stilgeboren en de verzoeken of ik vrouwen wilde begeleiden en ondersteunen. De kracht en magie die ontstaat als vrouwen met elkaar in gesprek gaan en door groepcoaching levensenergie gaan ervaren is zo fijn te ervaren. De Dag Babyverlies – elke eerste zondag van juni – is er voor ouders met babyerlies. Elkaar ontmoeten op deze dag geeft magie en brengt zoveel levensenergie naar buiten. Het ontroert me elke keer weer dat te ervaren. Het is elke ouder zo gegund een gelukkig en fijn leven te hebben na het verlies van hun baby.
liefde voor Jasmijn, tom en tim
Mijn liefde voor Tom en Tim en voor mijn ongeboren kindje Jasmijn is eeuwig. Hun sporen draag ik elke dag met me mee. Ze hebben mijn leven diepgaand beïnvloed en mijn missie om babyverlies te bespreken zal altijd aan hen gewijd zijn. Het verdriet zal altijd een deel van me zijn, maar het heeft ook mijn innerlijke kracht en doorzettingsvermogen onthuld. Ik koester de kostbare momenten als moeder die ik met hen mocht delen, hoe kort ook, en met trots zal ik altijd hun moeder zijn.
van verdriet naar ‘happy’ na mijn verlies
Door mijn verdriet recht in de ogen te kijken, heb ik het omgevormd tot een bron van liefde en levenslust. Tom en Tim zullen voor altijd een plekje in mijn hart hebben, waar ze me kracht en liefde schenken. Met diezelfde kracht en liefde steun ik nu met dankbaarheid andere ouders die net als ik een groot verlies hebben geleden. Samen bouwen we aan een nieuw, gelukkig leven.
Mijn dagen bruisen nu van levenslust, en ik heb ontdekt dat mijn veerkracht grenzeloos is. Ik ben weer die vrolijke persoon die ik altijd was. Geloof het of niet, maar ik durf te zeggen dat ik ‘gelukkig ben geworden na mijn verdriet’. Het klinkt wat gek, maar het is écht zo. Ik ben dankbaar voor alles wat dit verdriet mij heeft gebracht.
fun en facts
Ik ben gek op avonturen en droom ervan de wereld te ontdekken. Het geeft me een boost en zorgt voor eindeloze inspiratie. Van adembenemende landschappen tot boeiende culturen en het proeven van smaken van over de hele wereld, ik geniet er met volle teugen van. En als ik niet op reis ben, vind je me in mijn keuken, waar ik mijn culinaire magie laat zien!
Handige linkjes
Contact
Stillborn Sisterhood
Blog
Algemene Voorwaarden
Privacy Verklaring
AVG
Contactinformatie
Desirée van Nieuwenhoven
contact@desireevannieuwenhoven.nl
KvK 81943504
BTW NL0032623160B26
© 2022 – 2024 Desirée van Nieuwenhoven